Η νέα ανάγνωση για την Ελλάδα του μέλλοντος

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές, φωνάζει από μίλια μακριά ότι μας θέλουν δεμένους και διχασμένους! 

του Μανώλη Κοττάκη 

Οι Έλληνες κάνουμε πάντα ένα λάθος. Επηρεασμένοι από τον παραδοσιακό επαρχιω­τισμό μας και από την αντί­ληψη ότι η πατρίδα μας είναι ο ομφαλός της γης, σχε­διάζουμε τη στρατηγική μας κοιτάζοντας από μέσα προς τα έξω. Τι πρέπει να γίνει εδώ για να διεκδικήσουμε το μέ­γιστο έξω. Θεωρώ τη μέθοδό μας λανθασμένη. 

Για να καταλάβουμε ποιο είναι το εθνικό μας συμφέρον και ποιες είναι οι βέλτιστες λύ­σεις που θα μας...
οδηγήσουν σε οριστική έξοδο από την κρίση, οφείλουμε να κάνου­με την αντίστροφη ανάγνω­ση. Από έξω προς τα μέσα. Να κατανοήσουμε το νέο δι­εθνές περιβάλλον στην πε­ριοχή μας, να πιθανολογή­σουμε τις κινήσεις των συμ­μάχων μας, να εντοπίσου­με τρύπες στην τακτική τους και να αναζητήσουμε περι­οχές όπου το δικό μας συμ­φέρον εφάπτεται με το δικό τους. Παρατηρώντας τις εξε­λίξεις, θεωρώ ότι η λύση του ελληνικού προβλήματος συν­δέεται με τρία μεγάλα διεθνή ζητήματα: 

Πρώτον, τη διανομή του ενεργειακού πλούτου της Μεσογείου.

Δεύτερον, την έκβαση των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. 

Τρίτον, την αρχιτεκτο­νική που έχει στο μυαλό της για το μέλλον της Ευρώπης η Γερμανία, ειδικώς αν έχει σκέψεις για τη διάσπαση του ευρώ. Σε αυτά, ας προστε­θούν οι νεότερες εξελίξεις: Η βαθιά κυβερνητι­κή κρίση στην Τουρκία και η διευθέτηση των σχέσεων Ιράν - Δύσης. 

Η Ιστορία, νεότερη και παλαιότερη, μας προσφέρει τα εξής δεδομένα. Η Κύπρος βυθίστηκε τεχνικά από τους εταίρους και τους δανειστές της πριν προλάβει να αρχίσει να αξιοποιεί τα κοιτάσματά της. Βυθίστηκε επίσης για να μην αποκτήσει οικονομι­κή αυτοδυναμία τέτοια, που να της επιτρέψει να αποκτή­σει τάσεις αυτονόμησης από τη δυτική συμμαχία. 

Και τώρα που σχεδιάζε­ται εκ νέου μια λύση γι΄ αυτή, το ζητούμενο για τον διεθνή παράγοντα είναι ένα: Να μην την ελέγχει πλήρως κανείς. Ούτε εμείς ούτε οι Τούρκοι, κανείς. Δεδομένης της θέ­σης της στον χάρτη, στη μύ­τη της Μέσης Ανατολής, εί­ναι εύλογο. 

Η Ιστορία μας λέει επί­σης ότι κάθε φορά που η Ελ­λάδα είχε να παίξει ένα τόσο δυνατό χαρτί για το μέλλον της και την ανεξαρτησία της, όπως η ΑΟΖ, υπονομεύτηκε από τον διεθνή παράγοντα. 

Δεν συμφέρει κανέναν στην παρούσα φάση να βγει από την ομηρία της η πατρίδα μας. Το αντίθετο. Αν μάλι­στα υπάρχουν σχέδια για δι­άσπαση του ευρώ, δεν συμ­φέρει «δύο». Όσοι τα απερ­γάζονται θα προτιμούσαν να προηγηθεί η τυχόν αλλα­γή νομίσματος, το συνακό­λουθο χάος, και μετά να γί­νει η μοιρασιά του πλούτου πάνω από τον χάρτη. 

Τούτων δοθέντων, και παρατηρώντας τους εαυ­τούς μας από έξω προς τα μέ­σα, ένα πράγμα δεν μας συμ­φέρει. Η διαίρεση. Η αστά­θεια. Η συγκρότηση μετα­βατικών κυβερνήσεων και δοτών πρωθυπουργών χωρίς αναφορά στον λαό. Ολόκλη­ρη η νεότερη Ιστορία μας εί­ναι ένα διαρκές de ja vu. Αφε­λείς, ως συνήθως, γινόμαστε από τρία χωριά, δεν αξιοποι­ούμε τα πλεονεκτήματα μας στη σκακιέρα και επιτρέπου­με στους δυνάστες μας, μέσω διαπλοκής και λοιπών υπαλ­λήλων, να αξιοποιούν την εσωτερική φαγωμάρα για να προωθούν τα συμφέροντά τους. 

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές, φωνάζει από μί­λια μακριά ότι μας θέλουν δεμένους και διχασμένους για να μπο­ρούν να διαπραγματεύονται με αδύναμες κυβερνήσεις. Η τυφλή πόλω­ση στην οποία επιδέξια μας σπρώχνουν ορισμένοι, ο φα­νατισμός, η διακοπή των γε­φυρών επικοινωνίας μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, η πλήρης απαξίωση του πολιτι­κού κόσμου, το φλερτ με τον ακροδεξιό λαϊκισμό δεν εξυ­πηρετούν το εθνικό συμφέρον. Το αντίθετο. Είναι βού­τυρο στο ψωμί τους. 

Γι΄ αυτό ως λαός πρέπει να έχουμε τα αυτιά μας τεντωμένα, να είμαστε υποψι­ασμένοι και να αναζητούμε καθαρές λύσεις. 

Η εξωτερική «επιθεώρη­ση» των συμφερόντων της χώρας μας πιθανόν να μας οδηγήσει και σε νέα σκέψη. Ευκαιρίες υπάρχουν και εί­ναι χρυσές. Ένα πράγμα να έχουμε στο μυαλό μας. Τα σενάρια της ανωμαλίας, του χάους και των δοτών εξυπη­ρετούν μόνο τους έξω. Εμείς όμως ζούμε μέσα. 

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-29/12/2013)