ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ ΓΙΑ ΔΝΤ!

Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης με τον πρώην υπουργό Άκη Τσοχατζόπουλο.

Από τον

ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ 

ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ του αναπληρωτή γενικού διευθυντή Εξοπλισμών του υπουργείου Άμυνας Αντώνη Κάντα, τις οποίες, πλην «δημοκρατίας», έκανε α-βα-βα (όσον αφορά τα ονόματα των πολιτικών) ο σαββατιάτικος Τύπος στα πρωτοσέλιδα του, θα έχουν πολλαπλές επιπτώσεις στην πολιτική ζωή της χώ­ρας. Η πλέον προφανής είναι τα αποκαλυπτήρια που θα γίνουν στην περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη. 

Ο Τσοχατζόπουλος παίρνει την εκδίκησή του μέσα από τις φυλακές και εκθέτει τον ηγέτη του κόμματός του την... περίοδο εκείνη όσο και τη Δι­καιοσύνη, η οποία αρνήθηκε να καλέσει ως μάρτυρες στο δικαστήριο τα μέλη του ΚΥΣΕΑ που αποφάσισε τους εξοπλισμούς τα έτη 1997-2004. 

Η ΔΕΥΤΕΡΗ είναι ότι θα πέσει άπλετο φως στον τρόπο που κυβερνήθηκε εκείνη την περίοδο η Ελλάδα. Αναφέρομαι σε όσα έγραψα σε ανύπο­πτο χρόνο στα βιβλία μου από το 2008 («Ηγεσίες», Λιβάνης) και θεωρήθηκε από τους «σοβαρούς» του χώρου μας υπερβολικός. Αναφέρομαι στο οριζόντιο σύστημα διακυβέρνησης, που αποτελούσε κατά βάσιν το «γερμανι­κό κόμμα» στην Ελλάδα. 

Ισχυρές μειοψηφίες, που δρού­σαν εντός των κομμάτων συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, επικοινωνούσαν μεταξύ τους, υπονόμευαν αρχηγί­ες και καθόριζαν τις εθνικές επιλογές με βάση τα συμφέροντα ξένων δυνάμεων. Στην πατρίδα μας χρόνια τώρα δρουν δύο ειδών πολιτικοί: Αυτοί που έχουν ως σημείο αναφοράς πρώτα τις ξένες δυνάμεις, έπειτα τους ανθρώπους της αγοράς και των ΜΜΕ και, τέλος, τα κόμματά τους και τους πολίτες. Με αυτήν ακριβώς τη σειρά. 

Και υπάρχουν και οι άλλοι, που βάζουν την πατρίδα και τον λαό πάνω από όλα, καταβάλλοντας ακριβό, πολύ ακριβό τίμημα κάθε φορά που τολ­μούν να μιλήσουν για τους αρχιερείς της διαφθοράς. Αυτό ήταν το πολιτικό παιχνίδι μετά το 1997. Η εγκάρδια συνεννόηση των μειοδοτών εναντίον των πατριωτών. 

Η διαμόρφωση πολιτικών συμμαχιών με κριτήριο τον προστάτη ενός εκάστου. Η πώληση εθνικής κυριαρχίας στα Ίμια, στη Μαδρίτη, στο Ελσίνκι, έναντι ισχυρής υποστήριξης και πολιτικής επιρροής. Εφόσον τα πράγμα­τα εξελιχθούν ομαλά και δεν έχουμε τα συνήθη κουκουλώματα, τότε μέσα από τη δικαστική έρευνα θα ξαναγραφτεί η Ιστορία του τόπου. Η πολύ νεό­τερη Ιστορία του τόπου. 

Η τρίτη συνέπεια είναι ιστορική: θα φωτιστεί ξεκάθαρα ποιος ευθύ­νεται για το γεγονός ότι έπεσε η χώ­ρα στα βράχια και οδηγηθήκαμε ενώ­πιον του ΔΝΤ. Ο Γιώργος Παπαν­δρέου θα αποκτήσει παρέα. Έως τώρα η περίοδος Σημίτη καλυπτόταν με τη χρυσόσκονη της Ιστορίας, ως επι­τυχημένη. Θα δοκιμαστεί σοβαρά αυτή η θεωρία. Το σύνθημα «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» σαν τα 13.000.000 ευρώ που επέστρεψε ο Κάντας θα αντηχήσει ξανά στον αέρα, αλλά αυτή τη φορά δεν θα ακουστεί κατά νεοδημοκρατικών κυβερνήσεων -η δικαστική έρευ­να δεν βρήκε κάτι-, αλλά εναντίον των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ 1997-2004. 

ΚΑΙ ΤΟΤΕ θα δούμε ποιοί επιβάρυναν το εξωτερικό χρέος για να φουσκώσουν τους λογαριασμούς τους. Ποιοι έκρυβαν το έλλειμμα. Ποιοι χρέωσαν αυτή τη γενιά και τις επόμενες με τα εξοπλιστικά τους και τις μίζες τους. Ποιοι πούλησαν το μέλλον της νέας γε­νιάς σε εμπόρους εξοπλιστικών και ξένους ηγέτες, θα το βρούμε ψάχνοντας ομόλογο το ομόλογο και swap το swap ιδιωτικοποίηση την ιδιωτικοποίηση και τράπεζα την τράπεζα. 

Και τότε θα δούμε ποιοι είναι αυτοί που έχουν το θράσος να υπονομεύουν σήμερα τον Σαμαρά ή να εξαπολύουν επιθέσεις κατά του Καραμανλή για την κατάσταση στην οποία παρέδωσε τη χώρα. Σε όλο αυτό υπάρχει και κάτι τελευταίο: Κάποιος θα χαμογελά από εκεί ψηλά παρακολουθώντας τις αποκαλύψεις για την περίοδο Σημίτη κλπ.… Ο Ανδρέας Παπανδρέου. 

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-30/12/2013)