Σκοντάφτοντας στο «δυστυχώς, δεν δύναται»

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓ­ΜΑΤΑΡΧΗ (ΣΔΓ)

Ανέστη Τσουκαράκη 

Μπορεί, άραγε, η επίκληση της ύφεσης και της δη­μοσιονομικής προσαρμογής να αναστείλει ή να «παγώσει» τη σκέψη στην αναζήτηση λύσεων στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι στρατιωτικοί; Μπορούμε να πούμε ότι οι στρατιωτικοί δεν έχουν προβλήματα; Με­τά Βεβαιότητας η απάντηση, ηχηρά και κρυστάλλινα, είναι όχι. Τουναντίον, σε περίοδο κρίσης, τα προβλήματα όχι μόνο «τρέχουν» αλλά διογκώνονται, εντείνονται, πολλαπλασιάζονται και αναζητούν, μετ' επιτάσεως, δικαιότερες και ορθό­τερες λύσεις, με λογική. 

Εκτός οπό το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ολό­κληρη η ελληνική κοινωνία, δηλαδή τις δραματικές...
μειώσεις στα εισοδήματα, που, σημειωτέον, για τους στρατιωτικούς ήταν μεγαλύτερες από οποιονδήποτε άλλον κλάδο εργαζομένων μέχρι και του σημείου της εξαθλίωσης και της ανθρώπινης επιβίωσης, άλυτα πα­ραμένουν δεκάδες άλλα «κλαδικά» προβλήματα. 

Υπουργική απόφαση έδωσε ανάσα και ελπίδα σε χι­λιάδες στρατιωτικούς, ιδίως στους υπηρετούντες στον Στρατό Ξηράς, ορί­ζοντας ότι στα 25 χρόνια υπηρεσίας τους θα τοποθετούν­ται υποχρεωτικά σε φρουρά προτιμήσεώς τους, εκτός συγκεκριμένων περιπτώσε­ων, πλην όμως «ανα­χαιτίστηκε»» από νεό­τερη της όμοια απόφαση, το τρέχον έτος 2013, στερών­τας τους την ελπίδα. 

Νομοθεσία και θεσμικά-κανονιστικά κείμενα σκον­τάφτουν στο «δυστυχώς, δεν δύναται» αναφορικά με τη συνυπηρέτηση στρατιωτικών με τις/τους δημόσιους υπαλλήλους συζύγους τους, δημιουργώντας πολλαπλά προβλήματα στις οικογένειες και στις σχέσεις των ζευ­γαριών και των οικογενειών. Οι στεγαστικές ανάγκες της οικογένειας δεν καλύπτονται στον νέο τόπο, με αποτέλεσμα, και λόγω της οικονομικής δυσκολίας, η φόρτιση και το κλίμα που απορρέουν να είναι μη ανα­στρέψιμα, επιδεινώνοντας την ψυχολογική κατάσταση και διογκώνοντας το στρες. 

Η ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος και οι εγγενείς κίνδυνοι που εγκυμονούν, δυστυχώς, δεν έχουν γίνει πλήρως κατανοητοί ή απαξιώνονται «τεχνητά» από τους αποφασίζοντες του πολιτικού στίβου. Το ωράριο εργασίας, αν και νομοθετημένο, δεν εφαρμόζεται σε όλη του τη διάσταση και δεν αποζημιώνεται το προσωπικό για την υπερωριακή του εργασία, κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, επιτείνοντας το αίσθημα της αδικίας. 

Δικαστικές αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων, αν και εκδοθείσες για μεμονωμένα πρόσωπα, που αφο­ρούν όμως σε εν γένει θέματα στο σύνολο, δεν τυγχά­νουν εφαλτήριο τροποποιήσεων αντισυνταγματικών διατάξεων κανονιστικών-θεομικών κειμένων, ωθώντας έτσι τα αδικούμενα στελέχη να μη διεκδικήσουν δικα­στικά την άρση της αδικίας που υπέστησαν λόγω οικο­νομικής αδυναμίας στα δυσβάσταχτα δικαστικά έξοδα. 

Δικαιώματα, που το ευρωπαϊκό δίκαιο ορίζει, δεν τυγχάνουν εφαρμογής και παραμένουν σε μια μα­κροχρόνια αναζήτηση του στιλ «εξετάζεται σε όλες του τις διαστάσεις», που ποτέ όμως δεν αποφασίζον­ται και δεν εφαρμόζονται. Παροχές που μετά από βάσανο και σκέψη της πολιτείας δόθηκαν οε όλους αδιακρίτως τους Έλληνες πολίτες δεν ισχύουν για τους στρατιωτικούς. «Κοντός ψαλμός αλληλούια», όμως. 

• Ο κ. Τσουκαράκης είναι και πρόεδρος του Συνδέσμου Υποστήριξης και Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων 

(ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ-07/12/2013)