Αρχική » , , , , , » ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ: ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ: ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ


ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΕΑΡΧΟΥ*

Στις 4 Απριλίου άρχισε η πολυαναμενόμενη εφαρμογή της ευρωτουρκικής συμφωνίας για την επαναπροώθηση στην Τουρκία των μεταναστών και προσφύ­γων που εισήλθαν παράνομα στην Ελλάδα, μετά την καθορισμένη από τη συμφωνία ημερομηνία. Επαναπροωθήθηκαν 202, αλλά την ίδια μέρα αφίχθησαν στα ελληνικά νη­σιά άλλοι 339. Η ανεξέλεγκτη συνέχιση των ροών ακόμη και μετά την έναρξη ισχύος της συμφωνίας είναι πολύ κακός οιωνός σχετικά με την αποτελεσματικότητά της και τη δυνα­τότητά της να ανασχέσει πραγματικά τη ροή των προσφύγων και τη λαθρομετανάστευση. Οι συνεχιζόμενες αφίξεις δεν είναι όμως η μόνη ανησυχητική ένδειξη. Μια άλλη είναι η μαζική υποβολή αιτήσεων για άσυλο στην Ελ­λάδα απ' όσους ήδη βρίσκονται στα ελληνικά νησιά. Η κίνηση αυτή έχει στόχο την αναστο­λή της επαναπροωθήσεως τους μέχρι να ολο­κληρωθεί η χρονοβόρα εξέταση της περιπτώσεως καθενός ξεχωριστά, όπως προ βλέπεται από την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο.

Περιέργως, και αντίθετα με την ευρωτουρκική συμφωνία, που προέβλεπε την επανα­προώθηση στην Τουρκία και των προσφύγων και των λαθρομεταναστών και τη νόμιμη κα­τόπιν αποστολή στην Ευρώπη ίσου αριθμού προσφύγων με εκείνον που θα επαναπροωθούνται, η Ελλάδα έσπευσε να ψηφίσει στη Βουλή νομοσχέδιο, με το οποίο η Τουρκία δεν θεωρείται ασφαλής χώρα.

Η ένσταση αυτή είχε εγερθεί από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών, τη Διεθνή Αμνηστία και διάφορες άλλες διεθνείς οργα­νώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ΜΚΟ. Οι τελευταίες πρωτοστατούν υπέρ μιας πολύ ευρείας έννοιας του ασύλου, που απαιτεί πο­λιτικές ανοικτών συνόρων, τις οποίες εκμεταλ­λεύονται, βεβαίως, όχι μόνο οι πραγματικοί πρόσφυγες. Η πλειοδοσία των οργανώσεων αυτών δεν έχει για τις ίδιες ιδιαίτερο κόστος και εντάσσεται στον σκοπό που υπηρετούν. Η θέση όμως ενός κράτους δεν είναι η ίδια, για­τί αυτό καλείται να πληρώσει το κόστος. Το τελευταίο αφορά στην εθνική του κυριαρχία, στην εσωτερική πολιτική του ζωή και ομαλότητα, στην οικονομική επιβάρυνση και πρωτίστως στον κίνδυνο διαταράξεως της εθνικής και κοινωνικής του συνοχής και στον κίνδυνο της γεωπολιτικής του αποσταθεροποιήσεως και μεταλλάξεως.

Η αναγνώριση εκ των προτέρων διά νόμου ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα ενι­σχύει αυτούς που ισχυρίζονται ότι ακριβώς για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να επαναπροωθούνται στην Τουρκία οι πρόσφυγες. Ενισχύει επίσης τους ισχυρισμούς ότι όλοι όσοι έρχο­νται και μπαίνουν στα ελληνικά νησιά από την Τουρκία είναι πρόσφυγες, γιατί η Τουρκία αναγνωρίζεται ως μη ασφαλής χώρα.

Υπενθυμίζεται στο σημείο αυτό ότι, με βάση το διεθνές δίκαιο και τη σχετική Συνθήκη της Γενεύης, πρόσφυγας είναι αυτός που κατα­φεύγει από μια εμπόλεμη χώρα, στην οποία διατρέχει κίνδυνο η ζωή του, σε μια γειτονική ασφαλή χώρα. Η Τουρκία, ο Λίβανος, η Ιορδα­νία είναι, π.χ., γειτονικές χώρες της εμπόλεμης Συρίας και έχουν υποχρέωση να παρέχουν καταφύγιο, περίθαλψη και προστασία στους πρόσφυγες που καταφεύγουν σ' αυτές.

Η Τουρκία επωφελείται από την πολιτική των ανοικτών συνόρων, που θεσπίζει η πε­ρίεργη, ανεδαφική και ολοφάνερα καταχρη­στική Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο, για να διοχετεύει τους δικούς της πρόσφυγες και μαζί μ' αυτούς απειράριθμους λαθρομετα­νάστες στην Ελλάδα και την Ευρώπη και να τους καθιστά πρόβλημα της Ελλάδος και της Ευρώπης. Επιπλέον, η Άγκυρα, με τον έλεγχο που ασκεί στις ροές των προσφύγων και λα­θρομεταναστών, καθιστά όμηρο την Ευρώ­πη, ανάγει το θέμα σε υψηλή στρατηγική και διαπραγματευτικό χαρτί και ζητά οικονομικά και στρατηγικά ανταλλάγματα. Η Ελλάδα, που είναι από τη θέση της πύλη εισόδου, δέχεται στο πλαίσιο αυτό πολύ δυσανάλογο βάρος και αντίστοιχους κινδύνους.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει

Η ευρωτουρκική συμφωνία, που έχει ήδη πολύ βαρύ κόστος για την Ελλάδα σε στρα­τηγικό και διπλωματικό επίπεδο, δεν μπο­ρεί να δώσει λύση στο πρόβλημα. Υπάρχει εγγενής αδυναμία στην ίδια την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο, την οποία η Άγκυρα εκ­μεταλλεύεται. Εάν, π.χ., η Ελλάδα ανέστελλε την εφαρμογή της Οδηγίας αυτής για λόγους εκτάκτων συνθηκών και εθνικής ασφάλειας και ανελάμβανε, με το Λιμενικό Σώμα και το Πολεμικό Ναυτικό της, τον έλεγχο των θα­λασσίων συνόρων της στο Αιγαίο, η εκβιαστι­κή διπλωματία της Άγκυρας θ' αφοπλιζόταν. Η ίδια θα υποχρεωνόταν να καλέσει σε βοή­θεια την Ευρώπη και να συμφωνήσει σε διευ­θετήσεις για τη νόμιμη μεταφορά συμφωνημένου αριθμού προσφύγων στην Ευρώπη και για την παροχή ευρωπαϊκής και διεθνούς βοήθειας για την περίθαλψη των άλλων προ­σφύγων που θα έμεναν στο έδαφος της.

Ορισμένοι προβάλλουν τον έωλο ισχυρισμό ότι η Ελλάδα δεν μπορεί δήθεν να προστα­τεύσει τα σύνορά της. Η Ελλάδα έχει τα μέσα για να παρακολουθεί την αναχώρηση ακόμη και μιας μικρής βάρκας από τα μικρασιατικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά. Δεν είναι η τεχνική αδυναμία που την εμποδίζει να ανακόπτει τα σκάφη των διακινητών. Είναι η αδυναμία που απορρέει από την πολιτική των ανοικτών συνόρων και η οποία δένει κυριο­λεκτικά τα χέρια του Ελληνικού Λιμενικού και το μετατρέπει σε παθητικό παρατηρητή και, όποτε χρειασθεί, σε διασώστη.

Πού οδηγεί όμως η κατάσταση αυτή; Προ­φανώς, στη διαιώνιση του προβλήματος και στον εγκλωβισμό στην Ελλάδα νέων συνε­χώς προσφύγων και λαθρομεταναστών. Οι τελευταίοι κάνουν ό,τι μπορούν για να μην επαναπροωθηθούν στην Τουρκία και να μεί­νουν, σε έσχατη ανάγκη, στην Ελλάδα, εάν δεν κατορθώσουν να μεταβούν στη χώρα που επιθυμούν. Το κλείσιμο του βαλκανικού διαδρόμου δεν τους αποθαρρύνει να έρχο­νται, γιατί τα ανοικτά σύνορα στο Αιγαίο τους δίνουν τη δυνατότητα να μπουν σε μια χώρα της Ευρώπης και ελπίζουν ότι, με την υποβο­λή αιτήσεως για άσυλο, θα κατορθώσουν να αποφύγουν επ' αόριστον την επαναπροώθηση. Όσοι από αυτούς είναι πραγματικά πρό­σφυγες υπολογίζουν στην παροχή ασύλου. Οι άλλοι προσπαθούν να αποφύγουν τον δια­χωρισμό και είναι έτοιμοι να προσφύγουν και σε βίαιες μαζικές αντιδράσεις για ν' αποτρέ­ψουν την επαναπροώθησή τους.

Η Ελλάδα δεν έχει καμιά εγγύηση ότι όσοι δικαιούνται άσυλο θα ανακατανεμηθούν στη συνεχεία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει αποφύγει επίσης μέχρι τώρα να προχωρήσει σε άμεσο διαχωρισμό των Σύρων προσφύγων από τους άλλους μετανάστες, οι οποίοι δεν αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες και οι οποίοι αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα και το με­γάλο πρόβλημα. Στην Ιταλία, π.χ., κατέπλευ­σαν προσφάτως 400 πρόσφυγες και λαθρο­μετανάστες. Η ιταλική κυβέρνηση διεχώρισε αμέσως τους 200 μετανάστες που προέρχο­νται από χώρες για τις οποίες δικαιολογείται το άσυλο και διέταξε την άμεση και χωρίς πολλές διατυπώσεις απέλαση των άλλων 200. Ήθελε να στείλει μήνυμα ότι τώρα που αναζητείται εναλλακτική οδός στα Βαλκάνια, δεν θα επιτρέψει να γίνει η Ιταλία νέος διάδρομος μεταναστευτικής εισβολής στην Ευρώπη.

Κίνδυνος ανεξέλεγκτης κατάστασης στο εσωτερικό

Η συνεχής διόγκωση του προβλήματος, η έλλειψη προοπτικής για το άνοιγμα των συ­νόρων και η χειραγώγηση των προσφύγων και λαθρομεταναστών από ανεξέλεγκτους και ύποπτους παράγοντες και ΜΚΟ, ημεδα­πές και αλλοδαπές, δημιουργούν άμεσο κίν­δυνο βίαιων επεισοδίων και συγκρούσεων σε διάφορες περιοχές της χώρας, με πρώτες την Ειδομένη, τον Πειραιά και τα νησιά.

Ελληνικά περιθωριακά κινήματα και οργα­νώσεις, που εμφανίζονται ως «αντιρατσιστές» και «αντιφασίστες» και υπερακοντίζουν υπέρ των μεταναστών, καταδικάζοντας οποιαδή­ποτε διάκριση μεταξύ προσφύγων και λα­θρομεταναστών, αναλαμβάνουν να τους ορ­γανώσουν και να τους διδάξουν ευρωπαϊκές μεθόδους πολιτικής κινητοποιήσεως με πο­ρείες, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και πλακάτ. Βλέπουμε έτσι ανθρώπους που μπαίνουν πα­ράνομα στη χώρα οι περισσότεροι από τους οποίους δεν είναι πραγματικοί πρόσφυγες, να διαδηλώνουν στο Σύνταγμα και αλλού διεκδικώντας τα «δικαιώματά» τους!

Το πιο επικίνδυνο στη σχέση αυτή που ανα­πτύσσεται μεταξύ παρανόμων μεταναστών και ακραίων ελληνικών ομάδων, κινημάτων και ΜΚΟ, ελληνικών και ξένων, είναι το ενδεχό­μενο υποκινήσεως και χειραγωγήσεως ταρα­χών από ξένα κέντρα, που θα ήθελαν ν' ασκή­σουν πίεση για την απρόσκοπτη συνέχιση της λαθρομεταναστεύσεως στην Ευρώπη αλλά και για την αποσταθεροποίηση της Ελλάδος. Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι ορισμένες ακραίες ομάδες υπολαμβάνουν τους ξένους πρόσφυγες και μετανάστες ως «επαναστατικό» δυναμικό, που μπορεί να παίξει ρόλο καταλύτη σε φαντασιωνόμενες μεγάλες «αλλαγές».

Η αλλαγή όμως που θα υποστεί αναπόφευ­κτα η χώρα, εάν συνεχισθεί ανεξέλεγκτα αυτή η κατάσταση, θα είναι η αλλοίωση στη σύνθε­ση του πληθυσμού της και στην πολιτιστική της ταυτότητα. Προς το παρόν, για ν' αποφευ­χθεί η δημιουργία εκρηκτικών καταστάσεων, με την υπερσυγκέντρωση προσφύγων και λαθρομεταναστών σε ορισμένες περιοχές, ακολουθείται η πολιτική της δημιουργίας hotspots σ' ολόκληρη τη χώρα και της διασποράς τους σ' ολόκληρη την επικράτεια. Αιφνιδίως, η Ελλάδα αποκτά μουσουλμανικούς πυρήνες και εστίες σ' ολόκληρη την έκτασή της, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την εθνική της ασφάλεια, τη συνοχή της και τα μελλοντικά αναμενόμενα προβλήματα.

Η Ελλάδα υποχρεώθηκε, μετά τη Μικρα­σιατική Καταστροφή του 1922, να δεχθεί την ανταλλαγή πληθυσμών και τον ξεριζωμό του μικρασιατικού Ελληνισμού - εκείνου, τουλά­χιστον, που διέφυγε από την τουρκική ρομφαία. Έναντι αυτών, έφυγαν από την Ελλάδα πολύ λιγότεροι μουσουλμανικοί πληθυσμοί. Εξαιρέθησαν από την ανταλλαγή οι Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως και οι μουσουλμά­νοι της Δυτικής Θράκης. Γνωρίζουμε όμως τι έγινε με τους Έλληνες της Κωνσταντινουπό­λεως, η παραμονή των οποίων στην Κωνστα­ντινούπολη, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης, ήταν αλληλένδετη με την παραμονή των μουσουλμάνων στη Θράκη.

Σήμερα, με αφορμή την ευρωπαϊκή πολιτική για το άσυλο και την ιδεοληπτική, ειδικότερα, πολιτική των ανοικτών συνόρων, η Άγκυρα βρίσκει την ευκαιρία να στείλει πίσω στην Ελ­λάδα μουσουλμανικούς πληθυσμούς και να διασπάσει την ελληνική εθνική συνοχή, που πληρώθηκε μ' ένα τόσο ακριβό τίμημα και με τη συρρίκνωση του Ελληνισμού απ' όλη τη μεγάλη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, στην οποία ήταν εγκατε­στημένος από αιώνες.

Στο πνεύμα αυτής της πολιτικής, προβάλ­λονται σκοπίμως, για να αμβλύνονται και να κατευνάζονται οι αντιδράσεις, ως πρόσφυγες όλοι οι παρανόμως εισερχόμενοι στη χώρα και το πρόβλημα ως «Προσφυγικό». Γίνεται, μάλιστα, αθέμιτη σύγκριση του σημερινού «Προσφυγικού» με τους πρόσφυγες του 1922.

Πολλαπλασιάζονται επίσης οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες για την ένταξη των νέων «προ­σφύγων», ενώ ταυτοχρόνους καλλιεργείται η εντύπωση ότι τα hotspots έχουν προσωρινό χαρακτήρα και ότι οι μετανάστες και πρόσφυ­γες θ' ανακατανεμηθούν, σε σύντομο χρόνο, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Μια πρόσφατη δράση αυτού του είδους είναι η πρωτοβουλία της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου, να συγκαλέσει στη Μυτιλήνη, που βρίσκεται στη δίνη του κυκλώνα, σύνοδο των πρυτάνεων των ελληνι­κών πανεπιστημίων και να στείλει μήνυμα ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι ανοικτά στους πρόσφυγες. Ο ζηλωτισμός αυτός και η παρα­πλανητική παρουσίαση των πάντων ως «προ­σφύγων», όπως επίσης η σπονδή για την έντα­ξή τους στην ελληνική κοινωνία, ενώ εκκρεμεί, υποτίθεται, η εξέταση της περιπτώσεως του καθενός και η ανακατανομή τους στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι πηγή μεγάλης ανησυχίας για το πόσο έχουν συνειδητοποιήσει ορισμένοι πολιτικοί αλλά και πανεπιστημιακοί ιθύνοντες τους κινδύνους που εγκυμονεί για την Ελλάδα η συνεχιζόμενη παράνομη μετανά­στευση. Για πρώτη φορά στην ιστορία μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο, με την αλλαγή πληθυσμού, η ίδια η εθνική υπόσταση της Ελλάδος.

Ορισμένοι δεν το κρύβουν ότι τάσσονται υπέρ μιας «πολυπολιτισμικής» Ελλάδος, όπως την περιγράφουν κατ' ευφημισμό, και προ­βάλλουν ως πρόσχημα την Ευρώπη, για να υποστηρίξουν την υπέρβαση των εθνών, τα οποία παρουσιάζουν ως δήθεν παρωχημένα. Η άποψη αυτή είναι ανιστόρητη και εξυπηρε­τεί τα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης που προωθεί τους δικούς της στόχους.

Ο ελληνικός λαός, όπως και οι άλλοι ευρω­παϊκοί λαοί, θεωρεί ως υπαρξιακό εγκόλπιο την ταυτότητά του και την πατρίδα του και δεν έχει καμία διάθεση να επιτρέψει τη διαβουκόλησή του με παραπλανητικά κηρύγμα­τα και ιδεολογήματα.

Υπέρβαση δεν γίνεται με κλειστά σύνορα

Η ευρωτουρκική συμφωνία θα αποδείξει γρήγορα τι μπορεί να προσφέρει και πόσο μπορεί να εφαρμοσθεί, χωρίς τουρκικές υπαναχωρήσεις και παρασπονδίες. Με κλειστό τον βαλκανικό διάδρομο και με τα αυστηρά μέτρα που έχουν πάρει όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες με πρώτη τη γειτονική Βουλγαρία ανατο­λικά και την Ιταλία δυτικά, η θέση της Ελλάδος θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη, εφόσον εξακολουθεί να εμμένει στην πολιτική των ανοικτών συνόρων και, μάλιστα, να υπερακοντίζει.

Η παράταση και διαιώνιση της σημερινής καταστάσεως θα δημιουργήσει αφόρητη κα­τάσταση στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου αλλά και στο ίδιο το Αιγαίο ως ελληνικό στρα­τηγικό χώρο που αμφισβητείται από την Άγκυ­ρα. Ήδη η ισχυρή παρουσία της Frontex, που υποκαθιστά σ' έναν βαθμό τις ελληνικές Αρχές η παρουσία Τούρκων συνδέσμων, η παρεμβολή του ΝΑΤΟ, οι ξένες ΜΚΟ και η παρουσία μεγάλου αριθμού προσφύγων και λαθρομε­ταναστών σε hotspots εξασθενούν τον εθνικό έλεγχο και διεθνοποιούν το Ανατολικό Αιγαίο. Σ' ένα μάκρος χρόνου, αυτό μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες συνέπειες για την Ελλάδα.

Οι συνέπειες όμως από μια συνεχή ροή προσφύγων και λαθρομεταναστών θα είναι πολύ δυσάρεστες για ολόκληρη τη χώρα. Η σταδιακή αλλαγή πληθυσμού προάγει την άλωση εκ των έσω μιας χώρας. Για να εμπε­δώσει τα τετελεσμένα γεγονότα της τουρκι­κής εισβολής στην Κύπρο, η Άγκυρα προσέφυγε στον συστηματικό εποικισμό. Οι έποικοι σήμερα στην Κύπρο είναι υπερδιπλάσιοι των Τουρκοκυπρίων.

Δεν πρέπει επίσης να διαφεύγει της προ­σοχής ότι η Ελλάδα είναι ιστορικά μια χώρα-σύνορο μεταξύ του χριστιανικού και του ισλαμικού κόσμου. Το τελευταίο που χρειά­ζεται η Ελλάδα είναι η ανανέωση στον χώρο της του ανταγωνισμού μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, το οποίο θα ποδηγετείται, μάλιστα, από την Άγκυρα. Για όλους αυτούς τους λόγους, και με δεδομένο ότι οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είτε έχουν κλείσει τα σύνορα τους είτε έχουν πάρει αυστηρότατα μέτρα για τον έλεγχο της λαθρομεταναστεύσεως, η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να υπερακοντίζει και να «πρωτοπορεί» σ' ένα θέμα, που έχει γι' αυτή αυτοκαταστροφικές συνέπειες.

Θα πρέπει, σε συνεννόηση με τους εταίρους της, η χώρα να αναστείλει προσωρινά την Ευ­ρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο, που επιτάσσει ανοικτά σύνορα, και ν' αναλάβει τον εθνικό έλεγχο των συνόρων της. Η νέα αυτή κατά­σταση που θα δημιουργηθεί θα υποχρεώσει τους άλλους Ευρωπαίους εταίρους να επανε­ξετάσουν την κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση και το άσυλο και να πάρουν αποφάσεις. Εάν θέλουν συνέχιση της πολι­τικής των ανοικτών συνόρων, θα πρέπει να γνωρίζουν και το τίμημα της πολιτικής αυτής και ν' αναλάβουν ισομερώς τις συνέπειες. 

* Πρέσβεως ε.τ.
[ΕΠΙΚΑΙΡΑ (08/04-14/04-2016)]

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΑΠΟ 15 ΣΕΠ. 2010

ΠΑΡΟΝΤΕΣ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Photobucket
 
Support : ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ | ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ | ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ
Copyright © 2013. ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ - All Rights Reserved
Template Created by ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ Published by ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ
Proudly powered by Blogger