ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΕΑΡΧΟΥ*
Στις 4 Απριλίου άρχισε η πολυαναμενόμενη εφαρμογή της ευρωτουρκικής συμφωνίας για την επαναπροώθηση στην Τουρκία των μεταναστών και προσφύγων που εισήλθαν παράνομα στην Ελλάδα, μετά την καθορισμένη από τη συμφωνία ημερομηνία. Επαναπροωθήθηκαν 202, αλλά την ίδια μέρα αφίχθησαν στα ελληνικά νησιά άλλοι 339. Η ανεξέλεγκτη συνέχιση των ροών ακόμη και μετά την έναρξη ισχύος της συμφωνίας είναι πολύ κακός οιωνός σχετικά με την αποτελεσματικότητά της και τη δυνατότητά της να ανασχέσει πραγματικά τη ροή των προσφύγων και τη λαθρομετανάστευση. Οι συνεχιζόμενες αφίξεις δεν είναι όμως η μόνη ανησυχητική ένδειξη. Μια άλλη είναι η μαζική υποβολή αιτήσεων για άσυλο στην Ελλάδα απ' όσους ήδη βρίσκονται στα ελληνικά νησιά. Η κίνηση αυτή έχει στόχο την αναστολή της επαναπροωθήσεως τους μέχρι να ολοκληρωθεί η χρονοβόρα εξέταση της περιπτώσεως καθενός ξεχωριστά, όπως προ βλέπεται από την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο.
Περιέργως, και αντίθετα με την ευρωτουρκική συμφωνία, που προέβλεπε την επαναπροώθηση στην Τουρκία και των προσφύγων και των λαθρομεταναστών και τη νόμιμη κατόπιν αποστολή στην Ευρώπη ίσου αριθμού προσφύγων με εκείνον που θα επαναπροωθούνται, η Ελλάδα έσπευσε να ψηφίσει στη Βουλή νομοσχέδιο, με το οποίο η Τουρκία δεν θεωρείται ασφαλής χώρα.
Η ένσταση αυτή είχε εγερθεί από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών, τη Διεθνή Αμνηστία και διάφορες άλλες διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ΜΚΟ. Οι τελευταίες πρωτοστατούν υπέρ μιας πολύ ευρείας έννοιας του ασύλου, που απαιτεί πολιτικές ανοικτών συνόρων, τις οποίες εκμεταλλεύονται, βεβαίως, όχι μόνο οι πραγματικοί πρόσφυγες. Η πλειοδοσία των οργανώσεων αυτών δεν έχει για τις ίδιες ιδιαίτερο κόστος και εντάσσεται στον σκοπό που υπηρετούν. Η θέση όμως ενός κράτους δεν είναι η ίδια, γιατί αυτό καλείται να πληρώσει το κόστος. Το τελευταίο αφορά στην εθνική του κυριαρχία, στην εσωτερική πολιτική του ζωή και ομαλότητα, στην οικονομική επιβάρυνση και πρωτίστως στον κίνδυνο διαταράξεως της εθνικής και κοινωνικής του συνοχής και στον κίνδυνο της γεωπολιτικής του αποσταθεροποιήσεως και μεταλλάξεως.
Η αναγνώριση εκ των προτέρων διά νόμου ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα ενισχύει αυτούς που ισχυρίζονται ότι ακριβώς για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να επαναπροωθούνται στην Τουρκία οι πρόσφυγες. Ενισχύει επίσης τους ισχυρισμούς ότι όλοι όσοι έρχονται και μπαίνουν στα ελληνικά νησιά από την Τουρκία είναι πρόσφυγες, γιατί η Τουρκία αναγνωρίζεται ως μη ασφαλής χώρα.
Υπενθυμίζεται στο σημείο αυτό ότι, με βάση το διεθνές δίκαιο και τη σχετική Συνθήκη της Γενεύης, πρόσφυγας είναι αυτός που καταφεύγει από μια εμπόλεμη χώρα, στην οποία διατρέχει κίνδυνο η ζωή του, σε μια γειτονική ασφαλή χώρα. Η Τουρκία, ο Λίβανος, η Ιορδανία είναι, π.χ., γειτονικές χώρες της εμπόλεμης Συρίας και έχουν υποχρέωση να παρέχουν καταφύγιο, περίθαλψη και προστασία στους πρόσφυγες που καταφεύγουν σ' αυτές.
Η Τουρκία επωφελείται από την πολιτική των ανοικτών συνόρων, που θεσπίζει η περίεργη, ανεδαφική και ολοφάνερα καταχρηστική Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο, για να διοχετεύει τους δικούς της πρόσφυγες και μαζί μ' αυτούς απειράριθμους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα και την Ευρώπη και να τους καθιστά πρόβλημα της Ελλάδος και της Ευρώπης. Επιπλέον, η Άγκυρα, με τον έλεγχο που ασκεί στις ροές των προσφύγων και λαθρομεταναστών, καθιστά όμηρο την Ευρώπη, ανάγει το θέμα σε υψηλή στρατηγική και διαπραγματευτικό χαρτί και ζητά οικονομικά και στρατηγικά ανταλλάγματα. Η Ελλάδα, που είναι από τη θέση της πύλη εισόδου, δέχεται στο πλαίσιο αυτό πολύ δυσανάλογο βάρος και αντίστοιχους κινδύνους.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει
Η ευρωτουρκική συμφωνία, που έχει ήδη πολύ βαρύ κόστος για την Ελλάδα σε στρατηγικό και διπλωματικό επίπεδο, δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα. Υπάρχει εγγενής αδυναμία στην ίδια την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο, την οποία η Άγκυρα εκμεταλλεύεται. Εάν, π.χ., η Ελλάδα ανέστελλε την εφαρμογή της Οδηγίας αυτής για λόγους εκτάκτων συνθηκών και εθνικής ασφάλειας και ανελάμβανε, με το Λιμενικό Σώμα και το Πολεμικό Ναυτικό της, τον έλεγχο των θαλασσίων συνόρων της στο Αιγαίο, η εκβιαστική διπλωματία της Άγκυρας θ' αφοπλιζόταν. Η ίδια θα υποχρεωνόταν να καλέσει σε βοήθεια την Ευρώπη και να συμφωνήσει σε διευθετήσεις για τη νόμιμη μεταφορά συμφωνημένου αριθμού προσφύγων στην Ευρώπη και για την παροχή ευρωπαϊκής και διεθνούς βοήθειας για την περίθαλψη των άλλων προσφύγων που θα έμεναν στο έδαφος της.
Ορισμένοι προβάλλουν τον έωλο ισχυρισμό ότι η Ελλάδα δεν μπορεί δήθεν να προστατεύσει τα σύνορά της. Η Ελλάδα έχει τα μέσα για να παρακολουθεί την αναχώρηση ακόμη και μιας μικρής βάρκας από τα μικρασιατικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά. Δεν είναι η τεχνική αδυναμία που την εμποδίζει να ανακόπτει τα σκάφη των διακινητών. Είναι η αδυναμία που απορρέει από την πολιτική των ανοικτών συνόρων και η οποία δένει κυριολεκτικά τα χέρια του Ελληνικού Λιμενικού και το μετατρέπει σε παθητικό παρατηρητή και, όποτε χρειασθεί, σε διασώστη.
Πού οδηγεί όμως η κατάσταση αυτή; Προφανώς, στη διαιώνιση του προβλήματος και στον εγκλωβισμό στην Ελλάδα νέων συνεχώς προσφύγων και λαθρομεταναστών. Οι τελευταίοι κάνουν ό,τι μπορούν για να μην επαναπροωθηθούν στην Τουρκία και να μείνουν, σε έσχατη ανάγκη, στην Ελλάδα, εάν δεν κατορθώσουν να μεταβούν στη χώρα που επιθυμούν. Το κλείσιμο του βαλκανικού διαδρόμου δεν τους αποθαρρύνει να έρχονται, γιατί τα ανοικτά σύνορα στο Αιγαίο τους δίνουν τη δυνατότητα να μπουν σε μια χώρα της Ευρώπης και ελπίζουν ότι, με την υποβολή αιτήσεως για άσυλο, θα κατορθώσουν να αποφύγουν επ' αόριστον την επαναπροώθηση. Όσοι από αυτούς είναι πραγματικά πρόσφυγες υπολογίζουν στην παροχή ασύλου. Οι άλλοι προσπαθούν να αποφύγουν τον διαχωρισμό και είναι έτοιμοι να προσφύγουν και σε βίαιες μαζικές αντιδράσεις για ν' αποτρέψουν την επαναπροώθησή τους.
Η Ελλάδα δεν έχει καμιά εγγύηση ότι όσοι δικαιούνται άσυλο θα ανακατανεμηθούν στη συνεχεία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει αποφύγει επίσης μέχρι τώρα να προχωρήσει σε άμεσο διαχωρισμό των Σύρων προσφύγων από τους άλλους μετανάστες, οι οποίοι δεν αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες και οι οποίοι αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα και το μεγάλο πρόβλημα. Στην Ιταλία, π.χ., κατέπλευσαν προσφάτως 400 πρόσφυγες και λαθρομετανάστες. Η ιταλική κυβέρνηση διεχώρισε αμέσως τους 200 μετανάστες που προέρχονται από χώρες για τις οποίες δικαιολογείται το άσυλο και διέταξε την άμεση και χωρίς πολλές διατυπώσεις απέλαση των άλλων 200. Ήθελε να στείλει μήνυμα ότι τώρα που αναζητείται εναλλακτική οδός στα Βαλκάνια, δεν θα επιτρέψει να γίνει η Ιταλία νέος διάδρομος μεταναστευτικής εισβολής στην Ευρώπη.
Κίνδυνος ανεξέλεγκτης κατάστασης στο εσωτερικό
Η συνεχής διόγκωση του προβλήματος, η έλλειψη προοπτικής για το άνοιγμα των συνόρων και η χειραγώγηση των προσφύγων και λαθρομεταναστών από ανεξέλεγκτους και ύποπτους παράγοντες και ΜΚΟ, ημεδαπές και αλλοδαπές, δημιουργούν άμεσο κίνδυνο βίαιων επεισοδίων και συγκρούσεων σε διάφορες περιοχές της χώρας, με πρώτες την Ειδομένη, τον Πειραιά και τα νησιά.
Ελληνικά περιθωριακά κινήματα και οργανώσεις, που εμφανίζονται ως «αντιρατσιστές» και «αντιφασίστες» και υπερακοντίζουν υπέρ των μεταναστών, καταδικάζοντας οποιαδήποτε διάκριση μεταξύ προσφύγων και λαθρομεταναστών, αναλαμβάνουν να τους οργανώσουν και να τους διδάξουν ευρωπαϊκές μεθόδους πολιτικής κινητοποιήσεως με πορείες, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και πλακάτ. Βλέπουμε έτσι ανθρώπους που μπαίνουν παράνομα στη χώρα οι περισσότεροι από τους οποίους δεν είναι πραγματικοί πρόσφυγες, να διαδηλώνουν στο Σύνταγμα και αλλού διεκδικώντας τα «δικαιώματά» τους!
Το πιο επικίνδυνο στη σχέση αυτή που αναπτύσσεται μεταξύ παρανόμων μεταναστών και ακραίων ελληνικών ομάδων, κινημάτων και ΜΚΟ, ελληνικών και ξένων, είναι το ενδεχόμενο υποκινήσεως και χειραγωγήσεως ταραχών από ξένα κέντρα, που θα ήθελαν ν' ασκήσουν πίεση για την απρόσκοπτη συνέχιση της λαθρομεταναστεύσεως στην Ευρώπη αλλά και για την αποσταθεροποίηση της Ελλάδος. Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι ορισμένες ακραίες ομάδες υπολαμβάνουν τους ξένους πρόσφυγες και μετανάστες ως «επαναστατικό» δυναμικό, που μπορεί να παίξει ρόλο καταλύτη σε φαντασιωνόμενες μεγάλες «αλλαγές».
Η αλλαγή όμως που θα υποστεί αναπόφευκτα η χώρα, εάν συνεχισθεί ανεξέλεγκτα αυτή η κατάσταση, θα είναι η αλλοίωση στη σύνθεση του πληθυσμού της και στην πολιτιστική της ταυτότητα. Προς το παρόν, για ν' αποφευχθεί η δημιουργία εκρηκτικών καταστάσεων, με την υπερσυγκέντρωση προσφύγων και λαθρομεταναστών σε ορισμένες περιοχές, ακολουθείται η πολιτική της δημιουργίας hotspots σ' ολόκληρη τη χώρα και της διασποράς τους σ' ολόκληρη την επικράτεια. Αιφνιδίως, η Ελλάδα αποκτά μουσουλμανικούς πυρήνες και εστίες σ' ολόκληρη την έκτασή της, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την εθνική της ασφάλεια, τη συνοχή της και τα μελλοντικά αναμενόμενα προβλήματα.
Η Ελλάδα υποχρεώθηκε, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, να δεχθεί την ανταλλαγή πληθυσμών και τον ξεριζωμό του μικρασιατικού Ελληνισμού - εκείνου, τουλάχιστον, που διέφυγε από την τουρκική ρομφαία. Έναντι αυτών, έφυγαν από την Ελλάδα πολύ λιγότεροι μουσουλμανικοί πληθυσμοί. Εξαιρέθησαν από την ανταλλαγή οι Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως και οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης. Γνωρίζουμε όμως τι έγινε με τους Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως, η παραμονή των οποίων στην Κωνσταντινούπολη, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης, ήταν αλληλένδετη με την παραμονή των μουσουλμάνων στη Θράκη.
Σήμερα, με αφορμή την ευρωπαϊκή πολιτική για το άσυλο και την ιδεοληπτική, ειδικότερα, πολιτική των ανοικτών συνόρων, η Άγκυρα βρίσκει την ευκαιρία να στείλει πίσω στην Ελλάδα μουσουλμανικούς πληθυσμούς και να διασπάσει την ελληνική εθνική συνοχή, που πληρώθηκε μ' ένα τόσο ακριβό τίμημα και με τη συρρίκνωση του Ελληνισμού απ' όλη τη μεγάλη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, στην οποία ήταν εγκατεστημένος από αιώνες.
Στο πνεύμα αυτής της πολιτικής, προβάλλονται σκοπίμως, για να αμβλύνονται και να κατευνάζονται οι αντιδράσεις, ως πρόσφυγες όλοι οι παρανόμως εισερχόμενοι στη χώρα και το πρόβλημα ως «Προσφυγικό». Γίνεται, μάλιστα, αθέμιτη σύγκριση του σημερινού «Προσφυγικού» με τους πρόσφυγες του 1922.
Πολλαπλασιάζονται επίσης οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες για την ένταξη των νέων «προσφύγων», ενώ ταυτοχρόνους καλλιεργείται η εντύπωση ότι τα hotspots έχουν προσωρινό χαρακτήρα και ότι οι μετανάστες και πρόσφυγες θ' ανακατανεμηθούν, σε σύντομο χρόνο, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Μια πρόσφατη δράση αυτού του είδους είναι η πρωτοβουλία της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου, να συγκαλέσει στη Μυτιλήνη, που βρίσκεται στη δίνη του κυκλώνα, σύνοδο των πρυτάνεων των ελληνικών πανεπιστημίων και να στείλει μήνυμα ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι ανοικτά στους πρόσφυγες. Ο ζηλωτισμός αυτός και η παραπλανητική παρουσίαση των πάντων ως «προσφύγων», όπως επίσης η σπονδή για την ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία, ενώ εκκρεμεί, υποτίθεται, η εξέταση της περιπτώσεως του καθενός και η ανακατανομή τους στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι πηγή μεγάλης ανησυχίας για το πόσο έχουν συνειδητοποιήσει ορισμένοι πολιτικοί αλλά και πανεπιστημιακοί ιθύνοντες τους κινδύνους που εγκυμονεί για την Ελλάδα η συνεχιζόμενη παράνομη μετανάστευση. Για πρώτη φορά στην ιστορία μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο, με την αλλαγή πληθυσμού, η ίδια η εθνική υπόσταση της Ελλάδος.
Ορισμένοι δεν το κρύβουν ότι τάσσονται υπέρ μιας «πολυπολιτισμικής» Ελλάδος, όπως την περιγράφουν κατ' ευφημισμό, και προβάλλουν ως πρόσχημα την Ευρώπη, για να υποστηρίξουν την υπέρβαση των εθνών, τα οποία παρουσιάζουν ως δήθεν παρωχημένα. Η άποψη αυτή είναι ανιστόρητη και εξυπηρετεί τα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης που προωθεί τους δικούς της στόχους.
Ο ελληνικός λαός, όπως και οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί, θεωρεί ως υπαρξιακό εγκόλπιο την ταυτότητά του και την πατρίδα του και δεν έχει καμία διάθεση να επιτρέψει τη διαβουκόλησή του με παραπλανητικά κηρύγματα και ιδεολογήματα.
Υπέρβαση δεν γίνεται με κλειστά σύνορα
Η ευρωτουρκική συμφωνία θα αποδείξει γρήγορα τι μπορεί να προσφέρει και πόσο μπορεί να εφαρμοσθεί, χωρίς τουρκικές υπαναχωρήσεις και παρασπονδίες. Με κλειστό τον βαλκανικό διάδρομο και με τα αυστηρά μέτρα που έχουν πάρει όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες με πρώτη τη γειτονική Βουλγαρία ανατολικά και την Ιταλία δυτικά, η θέση της Ελλάδος θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη, εφόσον εξακολουθεί να εμμένει στην πολιτική των ανοικτών συνόρων και, μάλιστα, να υπερακοντίζει.
Η παράταση και διαιώνιση της σημερινής καταστάσεως θα δημιουργήσει αφόρητη κατάσταση στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου αλλά και στο ίδιο το Αιγαίο ως ελληνικό στρατηγικό χώρο που αμφισβητείται από την Άγκυρα. Ήδη η ισχυρή παρουσία της Frontex, που υποκαθιστά σ' έναν βαθμό τις ελληνικές Αρχές η παρουσία Τούρκων συνδέσμων, η παρεμβολή του ΝΑΤΟ, οι ξένες ΜΚΟ και η παρουσία μεγάλου αριθμού προσφύγων και λαθρομεταναστών σε hotspots εξασθενούν τον εθνικό έλεγχο και διεθνοποιούν το Ανατολικό Αιγαίο. Σ' ένα μάκρος χρόνου, αυτό μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες συνέπειες για την Ελλάδα.
Οι συνέπειες όμως από μια συνεχή ροή προσφύγων και λαθρομεταναστών θα είναι πολύ δυσάρεστες για ολόκληρη τη χώρα. Η σταδιακή αλλαγή πληθυσμού προάγει την άλωση εκ των έσω μιας χώρας. Για να εμπεδώσει τα τετελεσμένα γεγονότα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, η Άγκυρα προσέφυγε στον συστηματικό εποικισμό. Οι έποικοι σήμερα στην Κύπρο είναι υπερδιπλάσιοι των Τουρκοκυπρίων.
Δεν πρέπει επίσης να διαφεύγει της προσοχής ότι η Ελλάδα είναι ιστορικά μια χώρα-σύνορο μεταξύ του χριστιανικού και του ισλαμικού κόσμου. Το τελευταίο που χρειάζεται η Ελλάδα είναι η ανανέωση στον χώρο της του ανταγωνισμού μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, το οποίο θα ποδηγετείται, μάλιστα, από την Άγκυρα. Για όλους αυτούς τους λόγους, και με δεδομένο ότι οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είτε έχουν κλείσει τα σύνορα τους είτε έχουν πάρει αυστηρότατα μέτρα για τον έλεγχο της λαθρομεταναστεύσεως, η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να υπερακοντίζει και να «πρωτοπορεί» σ' ένα θέμα, που έχει γι' αυτή αυτοκαταστροφικές συνέπειες.
Θα πρέπει, σε συνεννόηση με τους εταίρους της, η χώρα να αναστείλει προσωρινά την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο, που επιτάσσει ανοικτά σύνορα, και ν' αναλάβει τον εθνικό έλεγχο των συνόρων της. Η νέα αυτή κατάσταση που θα δημιουργηθεί θα υποχρεώσει τους άλλους Ευρωπαίους εταίρους να επανεξετάσουν την κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση και το άσυλο και να πάρουν αποφάσεις. Εάν θέλουν συνέχιση της πολιτικής των ανοικτών συνόρων, θα πρέπει να γνωρίζουν και το τίμημα της πολιτικής αυτής και ν' αναλάβουν ισομερώς τις συνέπειες.
* Πρέσβεως ε.τ.
[ΕΠΙΚΑΙΡΑ (08/04-14/04-2016)]
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.