Το σισύφειο μαρτύριο

Του ΚΩΣΤΑ ΚΟΛΜΕΡ

Χρειάσθηκαν τέσσερις μήνες, από της 7ης Δεκεμβρίου 2015, για να πεισθεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να επανέλθει στην Ελλάδα, στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης του «κουαρτέτου» για την αξιολόγηση του ελληνικού τρίτου μνημονίου (λιτότητος).

Αλλά και πάλι υπάρχουν μεγάλες «διαφορές απόψεων» μεταξύ Ευρωπαίων και ΔΝΤ, ως προς το πρωτογενές ελληνικό πλεόνασμα (ΠΠ) και την περικοπή συντάξεων. Το μεν ΔΝΤ ζητεί ΠΠ ύψους 9 δισ. ευρώ το 2018, το δε άτυπο Γιούρογκρουπ όσο το 3,5% του μελλοντικού ΑΕΠ.

Αν το ΑΕΠ αυξηθεί, τούτο σημαίνει περισσότερο ΠΠ από 6,5 δισ. ευρώ επί τη βάσει του περυσινού ΑΕΠ, αν μειωθεί κι άλλο, κάτι ολιγότερο ΠΠ.

Από που, όμως, αναμένουν οι «εταίροι» τις περικοπές αυτές; Από τις αλλαγές στην εργασιακή νομοθεσία και τις συντάξεις, γράφουν οι εφημερίδες.

Ως νέα Σίβυλλα, ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε στη γερμανική εφημερίδα «Φρανκφουρτερ Άλγκεμάινε» ότι «η περαιτέρω μείωση των συντάξεων χαμηλώνει το κοινωνικό δίχτυ στην Ελλάδα και προκαλεί οξύτατα κοινωνικά ζητήματα γιατί από τους παππούδες περιμένουν τα παιδιά κάποιο χαρτζιλίκι για να ζήσουν». Και ότι η περιβόητη «αξιολόγηση» δεν μπορεί να βραδύνει πέραν του (ελληνικού) Πάσχα (1η Μαΐου)...

Έως τότε εκκρεμεί απλήρωτος η τρίτη δόση του ευρωπαϊκού δανείου (το ΔΝΤ δεν μετέχει πλέον) και άνευ αυτής (3 δισ. ευρώ περίπου) η χώρα θα κάμει στάση πληρωμών και θ’ αντιμετωπίσει οξύτατα προβλήματα ρευστότητος στο τραπεζικό σύστημα, όπου ήδη επανεμφανίσθησαν οι αποσύρσεις καταθέσεων.

Μόνη παραδοχή του εκπροσώπου του ΔΝΤ Τζέρι Ράις για συγκράτηση της λιτότητος, ανοίγει μία θυρίδα ασφαλείας για... υποδόση αλλά οι Ευρωπαίοι «συνεταίροι» αντιμετωπίζουν τα ανατολίτικα παζάρια του Νταβούτογλου για 6 δισ. ευρώ «βοήθεια στην Τουρκία» και αδυνατούν να καταβάλλουν ακόμη και τα υπεσχημένα 700 εκατ. ευρώ στη χώρα μας, που φιλοξενεί 35.000 Λ/Μ εδώ και έναν μήνα στα βόρεια σύνορά της και στην πρωτεύουσα.

Όσον αφορά στα «εργασιακά», ακόμη και η άρση της μονιμότητος και της ισοβιότητος των δημοσίων υπαλλήλων και η απελευθέρωση των απολύσεων δεν πρόκειται να επηρεάσουν το ΑΕΠ, παρά μετά πάροδον πολλών ετών, αν και ως μεταρρυθμιστικά μέτρα (ισχύει η πρώτη από του 1898) είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Τι, συνεπώς, δυνάμεθα ν’ αναμένομε «μέχρι το Πάσχα», που οριοθετεί ο κ. Τσακαλώτος;

Φοβούμεθα απλώς την κύλιση του λίθου του Σισύφου προς τα άνω, μέχρις ότου ξανακυλήσει προς τα κάτω υπό την δύναμη της βαρύτητος. Αυτή τη δύναμη αγνοούν η κυβέρνηση και οι «εταίροι» μας στην Ε.Ε. Αφήνομε το ΔΝΤ εκτός, διότι αυτό έχει καταλάβει το ένα από τα δύο βήματα της σταθεροποιήσεως: Την δραστική περικοπή του δημοσίου χρέους, ενώ το άλλο αποσιωπά την οικονομική ανάπτυξη, που χρειάζεται νέα πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.

(ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-09/03/2015)