Κωλοτούμπας το ανάγνωσμα...

Η κυβίστηση (κοινώς αποκαλούμενη και κωλοτούμπα) εί­ναι άσκηση γυμναστικής αλλά και είδος ακροβατικού. Κατά την κωλοτούμπα, ο δρων στηρίζεται αρχικά με το κεφάλι και τα χέρια στο έ­δαφος σε πρόσθια θέση και στη συνέχεια δίνει ώθηση ώ­στε το κάτω μέρος του σώ­ματος να περάσει πάνω από το κεφάλι -το οποίο πάντα βρίσκεται σε επαφή με το έ­δαφος- και να καταλήξει στο έδαφος σε ύπτια θέση".

Αυτός είναι ο ορισμός που δίνει το λεξικό για τη λέ­ξη "κωλοτούμπα". Προφανώς, ο συγ­γραφέας του λεξικού, δεν έλαβε υπόψιν του την πολιτική σκηνή της χώρας, όταν έγραφε όλα αυτά, γιατί τότε θα μπορού­σε απλώς να την αναφέρει ως περιγρα­φή ή παράδειγμα αυτού που ήθελε να ε­ξηγήσει ή ακόμα και σε ονόματα πολιτι­κών ως "συνώνυμα της λέξης".

Γιατί στη χώρα μας, τις τελευταίες δε­καετίες, η "κωλοτούμπα" είναι χαρα­κτηριστικό της πολιτικής μας ζωής. Από το "έξω οι βάσεις του θανάτου" και το "έξω από την ΕΟΚ των μονοπωλίων", του Ανδρέα Παπανδρέου στα τέλη της δεκαε­τίας του '70, ως το "τα μνημόνια καταργούνται με ένα άρθρο και έναν νόμο", πρό­σφατα του Αλέξη Τσίπρα, και το "αν ψη­φίσω μνημόνιο θα φύγω από την πολιτι­κή ζωή της χώρας" του Πάνου Καμμένου.

Όμως, τα τελευταία χρόνια, η "κωλο­τούμπα", με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει γίνει πραγματικά καθημερινό φαινό­μενο. Έχει γίνει επιστήμη. Σήμερα λέμε κάτι και μετά από λίγες ώρες λέμε ή κάνουμε το ακριβώς αντίθετο. Γι' αυτό, εξάλλου, και πι­στεύω ότι λίγοι ήταν εκείνοι που ξαφνιάστηκαν από τη νέ­α "κωλοτούμπα" Καμμένου, τώρα με το θέμα Μουζάλα.

Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και υπουργός Εθνικής Άμυνας, έ­χει πολύ εύκολες τις δηλώ­σεις, τις οποίες λίγες ώρες με­τά παίρνει πίσω. Και βάζει τους βουλευτές του κόμματός του να δι­καιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Στο θέμα Μουζάλα, βέβαια, ξεπέρασε τον εαυτό του. Αφού μόνος του μεγιστοποίησε το θέμα, αφού το συντήρησε δυο μέρες, με εμφανίσεις του στην τηλεόραση, με δηλώσεις και γραπτά με τα οποία επέμενε να φύγει ο υπουργός, κατέληξε σε μια συνεδρίαση της Κ.Ο., η οποία αποφάσισε ότι στηρί­ζει την κυβέρνηση (αλλά όχι τον Μουζά­λα) κ.λπ. κ.λπ....

Μόνον που τελικά δεν φταίνε οι πο­λιτικοί για τις "κωλοτούμπες" τους. Φταίμε όλοι εμείς οι πολίτες, που κάθε φορά εμπιστευόμαστε κάποιους που μας έχουν πει ψέματα, που έχουν κάνει τα αντίθετα από αυτά που υποσχεθήκαν, που μας έχουν υποσχεθεί πράγμα­τα που ήξεραν ότι δεν μπορεί να γίνουν.

Είναι σαφές ότι εμείς φταίμε, γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα επιβρα­βεύαμε όλους αυτούς που αποδείχθη­καν απλώς ψεύτες. Και μάλιστα λίγες ε­βδομάδες αφότου το ψέμα τους έχει υ­ποδειχθεί.

Οι πολιτικοί τελικά, ψεύτες και λαο­πλάνοι, απλώς βρίσκουν κοινό και κάνουν την παράστασή τους. Και, δυστυχώς, όπως και ο Καραγκιόζης, όσο πιο πολλές τούμπες κάνουν, τόσο πιο πολύ χειροκρότημα παίρνουν.

Ίσως, λοιπόν, θα πρέπει εκτός από το να κοροϊδεύουμε, να καταριόμαστε ή να γελάμε με τις "κωλοτούμπες" των πολι­τικών, που τελευταία έχουν γίνει μεγάλες και καθημερινές, να σκεφτούμε ότι εμείς τους δώσαμε τη δυνατότητα να συνεχί­ζουν τις "κωλοτούμπες" κοροϊδίας. Με την ψήφο μας ξανά και ξανά...

Αν, λοιπόν, δεν βάλουμε εμείς μυαλό, αν δεν τους "μαυρίσουμε", τότε καλά μας κάνουν. Θα κάνουν "κωλοτούμπες" και ό­σο πιο μεγάλες είναι και όσο πιο πολλές, τόσο θα τους χειροκροτούμε.

Υ.Γ.: Η τελευταία "κωλοτούμπα" του κ. Καμμένου ήταν μισή, μια και προσπά­θησε να κρατήσει τα προσχήματα. Και να μείνει στην κυβέρνηση και να μην δυσαρεστήσει τους ακροατές του. Μόνον που ξέχασε πως αν σταματήσεις την "κωλοτούμπα" στη μέση, είναι βέβαιο ότι πέφτεις και χτυπάς. Πόσο μεγάλο θα είναι το χτύ­πημα, θα φανεί σύντομα.

(ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ-Του ΠΕΤΡΟΥ ΤΡΟΥΠΙΩΤΗ (ptroupiotis@yahoo.gr)-18/03/2016)