ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

του Στέλιου Παπαθεμελή*

Στις ΗΠΑ, ενόψει των προεδρικών εκλο­γών, οι διεκδικητές του χρίσματος εντείνουν τις δραστηριότητες τους. Προσεγγίζουν τα εθνικά λόμπι και εκείνα πασχί­ζουν να δεσμεύσουν τους επίδοξους προέδρους ώστε σε περίπτωση εκλο­γής τους να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της ιδιαίτερης πατρίδας της κινητοποιούμε­νης ομάδας. Αυτό το κάνουν όλοι οι όμοροι με αντιτιθέμενα προς εμάς συμφέροντα, Τούρκοι, Αλβανοί, Σκοπιανοί κλπ. Όλοι πλην ημών, οι οποίοι συγκριτικά μ' εμάς εκπροσωπούν αριθμητικά ασήμαντες ομογένειες.

Είμαστε ανίατα άφρονες. Ενώ διαθέτουμε κρίσιμο, οριακό αριθμό ελληνικής καταγω­γής ψηφοφόρων, με διόλου ευκαταφρόνητο πολιτικό χρήμα, μέχρι σήμερα οι ελληνικές κυβερνήσεις απαξίωσαν επιμόνως να εκμε­ταλλευτούν αυτή τη στρατηγικής σημασίας ευκαιρία. Στις ΗΠΑ σταδιοδρομεί και μεγα­λουργεί μια ισχυρότατη ελληνική ομογένεια, η οποία, αν κάποτε αποφασίζαμε να την αξιοποιήσουμε, θα έκανε θαύματα. Και η ψή­φος της και το πολιτικό της χρήμα χαραμί­ζονται τήδε κακείσε, χωρίς κεντρική κατεύ­θυνση και επομένως χωρίς αποτέλεσμα.

Αυτή η περίοδος είναι η πιο πρόσφορη. Κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα να αναλά­βουν εθνική σταυροφορία ενεργοποίησης της αδρανούσας ομογένειας να δεσμεύσει τους υποψήφιους προέδρους για Κυπριακό, Αιγαίο, Θράκη, Σκοπιανό, Προσφυγικό κλπ.

Τίμιος με την αλήθεια, ο υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών Μπέρνι Σαντερς ξεσπάθωσε προ ημερών κατά τρόικας και Γερμανίας για το ελληνικό κατόρθωμά τους, «το πιο ζωντανό παράδειγμα αποτυχίας των πολιτικών λιτότητας που αποδόμησαν το δίχτυ κοινωνικής προστασίας και οδήγησαν την Ελ­λάδα στη χειρότερη ανισοκατανομή πλούτου και στην υψηλότερη ανεργία».

Και ο Σάντερς και οι άλλοι αν αχθούν σε θε­τικές θέσεις για τα μείζονα εθνικά μας θέματα θα παραμείνουν «φωνές βοώντων εν τη ερήμω» όσο η επίσημη Ελλάς δεν σπεύδει προς αξιοποίησή τους. «Εκείνον μόνον που πιστεύει και παλεύει, εκείνον μπορούμε να σώσουμε» λέει ο χορός των Αγγέλων στον «Φάουστ» του Γκαίτε. Κανένας πρόεδρος δεν πρόκειται να μας συνδράμει, αν εμείς δεν δράσουμε. «Ο αιτών λαμβάνει, ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται» (Ματθ. 7,8). Και, βέ­βαια, το πρόβλημα παραμένουμε εμείς.

Θυμίζουμε, ο Μπιλ Κλίντον ως υποψήφι­ος (Οκτώβριος 1991) είχε δηλώσει ότι «μια κυβέρνηση Κλίντον δεν θα αναγνωρίσει ποτέ το κράτος των Σκοπίων με ονομασία που θα περιέχει τον όρο "Μακεδονία"». Δεν τίμησε τη δέσμευσή του, αλλά στην αθέτηση τον παρακίνησε η τότε επίσημη Ελλάς. Και «ο εωρακώς μεμαρτύρηκε και αληθινή αυτού εστίν η μαρτυρία» (Ιω. 19,35). Ο γράφων παρευρέθηκε στο δείπνο των ομογενών στην Ουάσιγκτον κατά την εγκατάσταση Κλίντον στον Λευκό Οίκο (20/1/1993). Ο Ν. Γκέιτς συ­γκέντρωνε υπογραφές σε υπόμνημα για λο­γαριασμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς τον μόλις ορκισθέντα πρόεδρο που τον καλούσε να ενεργήσει τα δέοντα «για διπλή και σύνθετη ονομασία» (sic!). Τελικά, όπως λένε στην Κρήτη, «τη μοίρα του κάθε λαός την κά­νει μοναχός του/και όσα του κάνει η τρέλα του δεν του τα κάνει ο οχτρός του».

Προς ευρωπαϊκή αποσύνθεση και εξισλαμισμό

Η ολοκληρωτική αποχαλίνωση του «σουλ­τάνου» -έσχατο σύμπτωμα η τουρκική απα­γόρευση στη Γερμανίδα υπουργό Άμυνας να προσγειωθεί στη Μυτιλήνη- διευκολύνει το ξεκίνημα μιας επιθετικής ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με άμεσα αποτελέσματα. Ιδού στάδιο λαμπρό για κυβέρνηση και πο­λιτικό προσωπικό.

Η κατ' επίφαση ενωμένη Ευρώπη βρίσκε­ται σε προϊούσα αποσύνθεση. ΝΑΤΟ και Γερμανία ή να ανοίξουν τα κλειστά σύνορα της Ευρώπης ή να σταματήσουν την εισβο­λή λαθρομεταναστών και προσφύγων στην «έρημη χώρα» μας. Αν δεν πράξουν ούτε το ένα ούτε το άλλο, αφού η Γερμανία τους χρειάζεται, ας τους επιβιβάσουμε σε ασφα­λή καράβια με προορισμό τα γερμανικά λι­μάνια. Ή, αλλιώς, ας τους φιλοξενήσουν οι ομόθρησκοι και ομόγλωσσοι τους πετροδολαριούχοι των Εμιράτων. Αυτοί όφειλαν να το κάνουν εξαρχής.

Πρέπει να ματαιώσουμε τα σχέδια για εξισλαμισμό της Ελλάδος - και της Ευρώ­πης. Η ιστορία θα κατανοήσει ίσως την κυ­βερνητική διαχειριστική ανεπάρκεια, αλλά θα είναι αμείλικτη σε λογικά αφελείς και εθνικά επικίνδυνες θεωρίες που δείχνουν κρίση ταυτότητας και ακρισία νοός. Τυπι­κό παράδειγμα: «Μεσομακροπρόθεσμα θα μπορούσε να ωφεληθεί η Ελλάδα από την ενσωμάτωση αυτών που θέλουν να μπουν στην κοινωνία, να εργαστούν και να ενσω­ματωθούν» (αν. ΥΠΕΞ). Τον καιρό που αφο­μοιώναμε τους αλλοεθνείς (Ρωμαιοκρατία, Βυζάντιο) ήμασταν μονοπολιτισμική ελλη­νορθόδοξη κοινωνία. Τώρα, με τις θεωρίες τους, μας κατάντησαν πολυπολιτισμική. Και, αντί να αφομοιώνουμε, αφομοιωνό­μαστε οι ίδιοι...

Ευαγγελικός λόγος πατερικού διαμετρή­ματος η πρόσφατη ομιλία του Σεβασμιωτάτου Σιατίστης κ. Παύλου. Καυτές και ολόκληρες αλήθειες κατά επιόρκων της εξουσίας, των μίντια και παντός συναυτουργού, που κακούργησαν «εναντίον της πατρίδας και του λαού, τον οποίον όχι μόνο κατέστρεψαν οικονομικά, αλλά και διέφθειραν ψυχικά».

Προς επίρρωση, το αλλοπρόσαλλο υπουργείο Παιδείας απαγόρευσε στους Μητροπολίτες Μεσογαίας και Νέας Ιωνίας να επισκεφθούν σχολεία που τους είχαν καλέσει. «Ανάθεμα την ώρα ποιος ορίζει εδώ / το ανάποδο βαφτίζει και το λέει σω­στό» (Οδυσσέας Ελύτης, «Ο ήλιος ο ηλιάτορας»).

* Προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης.

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-11-17/03/2016)