Τρέμω στην ιδέα ότι η πίεση των δανειστών για νέα παρανοϊκά μέτρα θα προκαλέσει έκρηξη και αποσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας. Κατά την έκρηξη αυτή, θα βάλουν πάνω στο τραπέζι όλα τα εθνικά θέματα. Τότε δεν θα φτάνουν ούτε οι αριστερές «μαγκιές» ούτε οι δεξιές φιλοευρωπάΐκές «υποκλίσεις»!
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΡΑΓΚΑ
«Καλό» ακούγεται το ότι έχουμε μια συμφωνία για τους πρόσφυγες μεταξύ Ευρωπαϊκής 'Ένωσης και Τουρκίας. Θα εφαρμοστεί από τη γειτονική χώρα; Θα ζητάει κάθε τόσο περισσότερα ανταλλάγματα; Θα αφορούν και στις εθνικές υποθέσεις μας; Συγχωρήστε με για τη νοσηρή καχυποψία μου, αλλά πιστεύω ότι δεν πρόκειται να υλοποιηθεί αυτή η συμφωνία και μάλιστα θα αποτελέσει εφαλτήριο για την τουρκική εξωτερική πολιτική αλλά και τους ανθέλληνες της Ευρώπης ώστε να κατηγορούν κάθε τόσο τη μικρή Ελλάδα ότι είναι υπεύθυνη για τη μη εφαρμογή της και τα προβλήματα που θα επακολουθήσουν.
Όπως και να έχει, για μία ακόμη φορά οι Τούρκοι παίρνουν χρήματα, κινούν προς τα εμπρός τα πάγια αιτήματα τους και, συγχρόνως, απειλούν και εκβιάζουν τους Ευρωπαίους. Ο Ερντογάν υπήρξε σαφής και προκλητικός στις τελευταίες δηλώσεις του. «Την ώρα», είπε, «που η Τουρκία φιλοξενεί τρία εκατομμύρια πρόσφυγες, αυτοί που είναι ανίκανοι να βρουν χώρο για μία χούφτα πρόσφυγες, που στη μέση της Ευρώπης κρατούν αυτούς τους αθώους ανθρώπους σε επαίσχυντες συνθήκες, πρέπει πρώτα να κοιτάζουν τους εαυτούς τους». Φοβάμαι ακόμη ότι, μόλις ανοίξει ο νέος κύκλος συζητήσεων για το Κυπριακό και το Αιγαίο, η Άγκυρα θα έχει ένα ακόμη όπλο πάνω στο τραπέζι για να πιέζει τους Ευρωπαίους, να λένε «ΝΑΙ» στα αιτήματά της.
Ένας φίλος μου πολιτικός, από τους καλύτερους αναλυτές που διαθέτει αυτή η χώρα, μου έλεγε: Το καλύτερο σενάριο για το μέλλον μας -κατά τη γνώμη του- με βάση αυτά που γίνονται είναι να σερνόμαστε όπως σερνόμαστε και να μην πέσουμε σε καμιά τεράστια «μαύρη τρύπα». Στα μεγάλα κράτη της Ευρώπης σε λίγο θα έχουμε εκλογές. Στην Ισπανία σε λίγους μήνες, στη Γαλλία σε έναν χρόνο. Η Ακροδεξιά ανεβαίνει παντού και αυτό δεν βοηθά να λύσουμε ούτε τον γόρδιο δεσμό του αέναου χρέους ούτε να «αντέξουμε» το βάρος του Προσφυγικού που μας αναλογεί.
Οι κυβερνήσεις στα Βαλκάνια παρουσιάζουν διέγερση του εθνικισμού τους και των επιθετικών βλέψεων προς την Ελλάδα. Ουσιαστικά, βλέπουμε κράτη τα οποία ελέγχονται από πολιτικές συμμορίες. Κάθε τόσο, οι γείτονες κραυγάζουν συνθήματα εναντίον της Ελλάδας και ζητάνε κάποια κομμάτια της. Π.χ., οι ξαφνικές κορώνες και οι χάρτες του Έντι Ράμα για εδάφη της Ηπείρου και νησιά του Ιονίου, όπως η Κέρκυρα. Οι Τούρκοι ήδη ζητάνε να αποκτήσουν κωδικοποιημένα ονόματα μία σειρά από νησιά του Αιγαίου, τα οποία διεκδικούν και ισχυρίζονται πως είναι «τουρκικά» ή, τουλάχιστον, «συζητήσιμα», αφού δεν περιγράφονται λεπτομερώς σε καμία διεθνή συνθήκη. Αν προσθέσουμε και τις αλυτρωτικές διαθέσεις των Σκοπιανών «γειτόνων» μας, που θεωρούν ότι τα σύνορά τους φτάνουν ώς τον Θερμαϊκό και περιλαμβάνουν μεγάλα τμήματα της Δυτικής Μακεδονίας, καταλαβαίνει κανείς πού πάει το πράγμα.
Το κακό με τον Αλέξη Τσίπρα και άλλους κυβερνητικούς είναι ότι μπορεί να διαβάζουν, έστω και την τελευταία στιγμή ή πολύ αργά στη ζωή τους, τους διάφορους φακέλους του υπουργείου Εξωτερικών για τα εθνικά θέματα, αλλά, ως παλαιοί αριστεροί και διεθνιστές, δεν δείχνουν να αισθάνονται καλά υποστηρίζοντας αυτές τις πάγιες εθνικές γραμμές, θεωρούν απόλυτα «ανθρώπινο», π.χ., να ξεφεύγει από υπουργούς ή στελέχη τους η ονομασία «Μακεδονία», όταν αναφέρονται στα γειτονικά Σκόπια, θα μπορούσε, μάλιστα, κάποιος να πει ότι θεωρούν «εμμονή» και «παράλογη πολιτική θέση» το να επιμένουμε στο θέμα ενός έντιμου συμβιβασμού και μιας ξεκάθαρης, κοινά αποδεκτής ονομασίας. Όπως, επίσης., θεωρούν «εθνικιστικά» και παρωχημένα όλα αυτά τα περί «Γενοκτονίας των Ποντίων» ή «Σφαγής των Ελλήνων στη Σμύρνη». Ακόμη, θεωρούν ότι είναι πολύ καλό σχέδιο το «Κόφι Ανάν 1» για το Κυπριακό, έστω και με παραμονή τουρκικών στρατευμάτων πάνω στο Νησί της Αφροδίτης. Φυσικά, απορεί κανείς βλέποντας ότι όλη αυτή η γκάμα των πολιτικών που θέλουν να τελειώσουν έτσι τα εθνικά θέματα εκτείνεται από τους εκσυγχρονιστές του Σημίτη έως τους ΣΥΡΙΖΑίους του Τσίπρα και την ομάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη που, χωρίς δυσκολία, βρίσκει κοινά σημεία με το Ποτάμι ή καταπίνει αμάσητο ό,τι λένε οι ηγέτες της σημερινής Ευρώπης, δηλαδή η Γερμανοί.
Γι’ αυτό φοβάμαι -για την ακρίβεια τρέμω- στην ιδέα ότι η πίεση των δανειστών για νέα παρανοϊκά μέτρα («τα άσχημα τελείωσαν, τώρα έρχονται τα χειρότερα», είπε γελώντας με νόημα ο Αλεξιάδης), θα προκαλέσει έκρηξη και αποσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας. Κατά την έκρηξη αυτή θα βάλουν πάνω στο τραπέζι (και υπό την πίεση του προσφυγικού προβλήματος) όλα τα εθνικά θέματα. Τότε δεν θα φτάνουν ούτε οι αριστερές «μαγκιές» ούτε οι δεξιές φιλοευρωπάΐκές «υποκλίσεις». Η φράση του Τρύφωνα Αλεξιάδη θα επιβεβαιωθεί ως προφητεία...
[ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ(ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ)-19/03/2016]
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.